సహోదరి !!

సృష్టి ని దేవుడు అమ్మతో పరిపూర్ణం చేసాకా..
అమ్మతనం లో ఉన్న అమృతానికి దాసోహమై..
ఇంకా ఇంకా ఏదో చేయాలనే తపన తరుముతుంటే..
అమ్మ ప్రేమను ..అర్థం చేసుకునే మనసు కి వయసు ని కలిపి ని తోబుట్టువు లో రంగారించాడెమో..!
 చెల్లి అయినా ..అక్క అయినా .అమ్మ ప్రేమను మరిపించడానికి ..కారణం ఇదేనేమో !!


మగ పురుగుల అహాన్ని అల్లరిని అవని లా భరించి..
అవసరానికి ఆప్తుడైన హితుడిలా వెన్నుతట్టి ..
నిండు కుండలా వెండి కొండలా..నా అడుగులతో ముందో వెనకో జత కట్టే..ఆ రెండు జడల చిన్ననాటి జ్ఞ్యాపకాలు..జీవితకాలపు తేనే ధారలు ..


ఉన్నన్ని నాళ్ళు తలలో నాలుక లా కదలాడి...ఉన్నట్టుండి వేరే ఇంటికి అంకితమై..
కళ్ళల్లో నీళ్ళతో పాటు మన ఏక గర్భ సహవాసం జల జలా కరిగిపోతుంటే...
కొత్త బంధాలతో..అనుబంద దారాలతో నిన్ను నువ్వు చుట్టుకుని..
ఈ చిన్న నాటి నుంచి నీ తోడుగా నీ తోకగా తిరిగిన ఈ సంభందాన్ని మరుస్తావేమో అని మనసంతా మబ్బుపట్టిన ఆకాశం లా ఏదో వెలితి..!


అదే ప్రశ్న అమ్మని అడిగితే ..
మరిచిపోఎందుకు..మీరు కలుసుకుంది రైల్లో కాదురా నా ఒళ్లో ..అన్నపుడు...ఒక్కసారిగా దినమధ్య భాస్కర తేజం తో మనసు అద్దం లా మీరుస్తుంది..కళ్ళు కాంతులీనుతాయి ..


ఎన్ని కొత్తవి కలిసినా అదే ప్రేమని ..అమ్మ మనసు ని తలపించే నిన్ను చూస్తుంటే..,
ఒక సోదరి లేని జీవితం ఏంటో నిశ్శబ్దం గా ..పసిరికలు లేని పంట పోలాల్లా ..కరువు భీతి..!
అవును..మమకార కరువు భీతి..!


అందుకే కాబోలు తర్వాతి జీవితానికి భరోసా ఇవ్వడానికే అన్నట్టు ..తోబుట్టువుని సంప్రదాయం తో ముడేసారు .!!

భారత మాతా.గుండె ని రాయి చేసుకో తల్లీ!!

అపుడెపుడో.. 

ఆనందంగా పల్లెటూరు ని కౌగిలించుకుని మాటాలాడినట్టు లీలగా ఒక జ్ఞ్యాపకం ..

మట్టి రోడ్డు మీద మొరటుగా పడ్డ చినుకు తడికి లేచిన నెల గుబాళింపుని మనసు నిండా నింపిన అనుభవం..

బడి గంటకి పరిగెత్తుతున్నపుడు  పైరగాలికి రేపరేపలడుతూ ...పొలాలు ఆలపించిన పచ్చని రాగాల పరిచయం..

మామిడి తోటల్లో పిక్నిక్ లని ప్రకృతిని దగ్గరగా చూపించే ప్రయత్నానికి సలాము చేయలేని  బాల్య అసహయతనం..

చెట్టు కింద తరగతులు..సాంస్కృతిక సమ్మేళనాలు..

పరిపూర్ణ వ్యక్తిత్వ మార్గాలు..సర్వతో ముఖ వృద్ది సూత్రాలు ..

బడి అంటే చదువుతో పాటు జీవితాన్ని ..

మార్కులతో పాటు మనుషులుగా ఎలా నిలబడాలో చూపే ,నేర్పే స్థలమని..

ఆటలు ..పాటలు..నాటకాలు..నాయకత్వ లక్షణాలు..

ఇవి ముందు జీవితానికి..సవాళ్ళ సవారికి చాల అవసరమని

 పసి మనసుల్లోనే పటిష్టమైన పునాదులు వేసిన పవిత్ర ప్రదేశమని..

అపుడు తెలీలేదు..ఇపుడు తెలిసి దుఖం ఆగటం లేదు..

ఎక్కడికి వెళ్తున్నాం మనం?

విలువల సమాహారమైన మన విద్యా విధానాన్ని వీడి..ఎక్కడికి వెళ్తున్నాం మనం??

చదువంటే బట్టీ పోటీలని.. ర్యాంకుల సంకుల సమరమని..

బడంటే నాలుగు గోడలు ..రెండు కంప్యూటర్లు..ఒక సులువైన సంపాదానా మార్గం గా మార్చుకుని ..

అంతర్జాతీయ ప్రమాణాలని ..అంతకంతకు కోల్పోతున్న మన విధానాలతో..

.ఎక్కడికి వెళ్తున్నాం మనం???

భారత భూమి అంటే సంస్కృతి..భారత చరిత అంటే ఉన్నతి..

ఏనాడో ప్రపంచానికి ఇదీ  చదువంటే అని విశ్వ విద్యాలయాల ద్వారా చాటిన మనం..

చదువు లక్ష్యాన్ని రేపటి సంపాదనకి ముడి పెట్టి నేర్పే తరగతులు మన భావి తరాల్ని తీసుకేల్లేది ఎక్కడికి?

పేపర్లో ఫోటో కోసం...క్షణాలలో సమాధానాల వెతుకులాటలో అలసిన ఆ బాల్యం రేపు వెనక్కి తిరిగి చూసుకునేలా ..

జీవితానికి సరిపడా తీపి గుర్తులను ఏమిస్తున్నాం మనం?

నేర్చుకునే వయసులో ర్యాంకుల సంపాదనకి .పరిగెత్తి ..

సంపాదించే వయసులో నేర్చుకునేందుకు పరిగెత్తి ..పరిగెత్తి..చేరుకునే గమ్యం ఏమిటి..?

మనిషి చేసే తప్పులకి కాలం వేసే వేసే శిక్ష ..ఆ జాతి చరిత్రనే తిరగారాసేదైతే..

దాన్ని తప్పు కన్నా పాపం అంటే సబబేమో?

భారత మాతా..కాలపు ప్రతీ వీచికపైన విజయం తో విలసిల్లిన నీకు..

రాబోయేవి అలలు కావు..సునామి విష కీలలు అని ..నీ సంస్కృతీ తిలకానికి తిలోదకాలిచ్చె తరాలనీ తెలిసి..

గుండె ని రాయి చేసుకో తల్లీ!!