శ్వాసను మాస్కు తెరలతో
మాటలను భయపు పొరలతో
చేతులను ఆత్మీయ స్పర్శ కు కాక ఆల్కహాల్ సానిటైజర్ తో
రేపంటే అర్థం కాని అయోమయం తో
నేడు ఆరోగ్యం పై అతి శ్రద్ద తో
అనుమానాల సందిగ్ధత తో
బాగానే ఉన్నాం అనేకన్నా బతికే ఉన్నాం అని సర్దిచెప్పుకునే స్థితితో
మొబైల్ స్క్రీన్ ని దాటని పొడి పదాల పలకరింపులతో..
ఈ కారుమబ్బుల కరోనా తెరలు తొలగి మళ్ళీ మామూలు ప్రశాంత ఆకాశం త్వరలో కనిపిస్తుందనే
ఆశ అనే ఒకే ఆక్సిజన్ మనసుని ఇంకా నడిపిస్తూ...
ఉన్నాం...
గదిలో కదలకుండా నెలలు దాటేస్తూ..