అమ్మ..

అమ్మ..

రెండక్షరాల ప్రేమను పూర్తిగా నిర్వచించే పదం..
పెదాల కలయికలో జనించే ఈ పదం విన్నపుడల్లా జనని కై నా చేతులు కలుస్తూనే ఉంటాయి.


నమస్కారమే కృతజ్ఞ్యత కు తార్కాణమైతే ఆజన్మాంతం అమ్మ కై నా చేతులు విడివడవు.




ప్రాణాన్ని పంచి పేగు ని తెంచి తను పునర్న్జన్మ ఎత్తి మనకు ఈ లోకాన్ని చూపే ఆ మాతృ మూర్తి మమత కు మరేది లేదు సాటి.
కన్న వారిని కంటికి రెప్పల కాపాడే ఆ చల్లని స్పర్శ ఉన్నంత కాలం లోకం లో సమస్యేలేవి మనల్ని తాకవు.


ప్రపంచం తలనొప్పి గ అనిపిస్తున్నపుడు ..పరిగెత్తుకుంటూ అమ్మ ఒడిలో చేరు.. ప్రశాంతత నిను వెతుక్కుంటూ వస్తుంది.


మొదటి సరిగా  తెలుగు భాష చిన్నదేమో. అనిపిస్తుంది..అమ్మ ని వర్ణించటానికి
ఐనా అమ్మే విశ్వజనీనమైన్పుడు  ఏ భాష ఐనా సరిపోదేమో.


దేవుడు లేడనే వాడు కూడా తలవంచి నమస్కరించే  దేవత ..తల్లి !